زندگی در نور

با شتابی شگفت به مرگ نزدیک می شوم این راز سربه مهر .مرگ پایان باشد یا آغاز ابدیت بیاورد یا فنا ترسناک باشد یا محبوب قطعی ترین حقیقت هر زندگیست.واندیشیدن به این ناگزیر راز آلود نیروزاست وسستی آور تضادی نیست بلکه انگیزه من را برای اسلوب خاصی از زیستن می افزاید ورخوت وتردید فزاینده ای در سبک خاصی از بودن .واین مغایرت است که نوسان ومواج بودن احوال من را توجیه می کند .جایی از موج که در غفلت از روز رفتن هستم رفتار واوهام خاصی دارم وهنگام که به یادش می افتم در سوی دیگر موج افکار وکردار دیگر.ومن نمیدانم که اندیشیدن مدام به موعد کوچ بهتر است یا تلاشی بلیغ در فراموش کردن آن برای آرام جان.گو که در روایات به یادآوری مرگ سفارش گردیده اما دانش امروزی چندان باورش نداردویادی اینچنین در تلاش مستمر آدمیان ورقابت مرگبارشان برای پیشی گرفتن وجمع کردن ونشان دادن که خوب نیرویی برای پیشرفت آدمیان شده مانع بزرگیست.آدم امروزی با انکار خیالی مرگ وسعی مجدانه در فراموش کردن کوچ وآذوقه اش سخت در برترشدن ولو به قیمت آرامش وتا سرحد جنون وجان در همین اقامتگاه نقد است والحق که پیشرفت هم کرده چون اصولا او پس اندازی نباید بکند وهرچه هست همین جا جمع میشود وخرج .پایان را مثل اصغر آقا فرهادی باز می گذارم تابعد... + نوشته شده در  پنجشنبه دهم شهریور ۱۴۰۱ساعت 9:55&nbsp توسط ali   |  بخوانید, ...ادامه مطلب